zondag 27 juni in het Sophia

Daar zijn we weer met de belevenissen van vandaag. Zoals ik gister al vertelde bleef Chelsea slapen. De hele kamer werd hier verbouwd door de zusters want Chels moest uiteraard naast Mike slapen. Toen ze goed en wel lagen zijn we de film sisteract II gaan kijken. De zuster kwam af en toe met drinken voor de kids langs en wat lekkers. Dat was zo ontzettend lief! Die meid vond het wel een beetje vreemd om hier te gaan slapen. Er gebeuren hier natuurlijk dag en nacht dingen die zij thuis niet gewent is. Vannacht is ze dan ook bij mij in bed gekropen. Daarna heeft ze heerlijk geslapen. Vanochtend zaten ze lekker samen te spelen op het bed. De zuster komt binnen en vraagt of de kids iets willen eten. Dat wilden ze wel. Na een 10 minuutjes komen er 2 zusters zingend binnen en daar werd me even een ontbijt voor de dame en heer neergezet. Ze hadden beide een broodje ei, een donut en een bakje fruit. Ze kregen ook een beker melk voorzien van een parapluutje! Dat is zo geweldig! Zo ontzettend leuk! De kids hebben er heerlijk van genoten. De dokter kwam ook nog even langs om "haar grote vriend" zoals ze hem noemt te onderzoeken. Het gerochel in zijn longen is erger geworden. Er moest een nieuwe rontgenfoto gemaakt worden om te kunnen vergelijken met de voorgaande dagen. Ze wilde kijken of het vocht verminderd was. Toen Mike even ging slapen tussen de middag zijn Chelsea, Joyce (moeder van Denzel, de jongen van 17) en ik lekker gaan lunchen in het restaurant hier. We hebben even gezellig zitten kletsen en heerlijk zitten eten. Dit doen we wel regelmatig even. De ene keer halen we een patatje, of een koppie soep. Regelmatig lopen we even bij elkaar langs om te kijken hoe het is. Dat vind ik altijd wel even leuk en gezellig.Daarna hebben chels en ik nog even gespeeld en geknutseld. Om 2 uur mocht Mike voor de rontgenfoto. Chelsea ging naast Mike liggen en we zijn naar de rontgen gereden. Op de weg terug hebben we Stefan opgepikt. Hij zag ons staan in de hal en zo zijn we weer naar boven gegaan. Weer op de afdeling aangekomen pakte de zuster een handvol beessies om op Mike zijn bed te plakken. Die beessies die willen hier wat. Het lijkt wel een invasie. Overal waar je kijkt kom je beessies tegen. Elke zuster, dokter, bewaker, shopmedewerker heeft er 1 en overal waar je kijkt duiken beessies op. Heel grappig om te zien. Het lijkt wel of die dingen zich vermenigvuldigen! Al heel de dag liep zuster Danielle Mike gek te maken dat er om 3 uur een verassing zou zijn. Nou eindelijk was het dan 3 uur! Mike zat vol spanning te wachten en ja hoor daar kwam Danielle binnen met een rolstoel. Mike werd er ingezet en Chelsea moest uiteraard ook mee. We werden meegenomen naar de grote badkamer. De zusters hadden de kids die konden en van de kamer af mochten allemaal verzameld. Er stonden allemaal emmers met water en grote spuiten. De zusters hadden een watergevecht georganiseerd en dan tussen hen en de kinderen! dat was hilariteit alom natuurlijk. De zusters waren zeiknat!! Geweldig!! Chelsea deed er natuurlijk nog even een schepje bovenop door een heel emmertje water over Danielle heen te gooien. We hebben gegierd met zijn allen. Toen het voorbij was stond de dokter op ons te wachten. Ze vertelde dat er bij Mike in zijn linkerlong nu ook vocht gezien was. Dus het vocht is nog niet afgenomen maar juist toegenomen. Dat was ook wel te merken aan zijn hoestje en ademen. De dokter vertelde ook nog dat bij het microscopisch onderzoek GEEN leukemie en/of hodgkin cellen gezien waren. (pfew) Dus dat was positief. Wel had ze veel de zogenaamde "opruimcellen" gezien. Dit zijn witte bloedcellen die eventuele bacterien, virussen en andere cellen opruimen en vernietigen. Er zit dus iets te broeien maar wat is het?? Dat is dus de hamvraag. We moeten wachten op de kweken. En ik kan je vertellen dat wachten heel erg lang duurt. Verder heeft Mike nog steeds zijn katheter. Is zijn buikomvang nog steeds 70 cm en voelt hij zich nog steeds rot. De bloeddruk lijkt weer redelijk onder controle met de medicatie.
Ik ben om een uurtje of 4 even naar huis gereden. Ik ben even kleding wezen halen voor ons. Dan ben ik er even tussenuit geweest en ik heb weer de kleding die ik graag hier wil hebben. Ik heb maar genoeg meegenomen want het ziet er niet naar uit dat we snel naar huis mogen. Tenminste dat idee heb ik. Ik ga ook maar van het ergste uit dan kan het altijd meevallen.
Morgen moet Mike weer een CT scan maken van zijn longen en gaan ze weer verder kijken naar de problemen. We gaan het allemaal wel weer meemaken.
Geniet van het prachtige mooie weer... Dat doen wij ook. Hier is het heerlijk koel en fris. Zelfs zo fris dat ik af en toe mijn vest aan moet doen. ;-)
Al met al was het een leuke dag... met hier en daar wat kanttekeningen. Het was zeer gezellig met mijn mooie meisje erbij en later ook mijn lieve mannetje.
Morgen horen jullie weer meer van mij.