Weer thuis

We zijn gelukkig weer thuis.
We hebben extra dagje moeten logeren in het zuider. Er was bloed afgenomen om de MTX spiegel te bepalen. Als die waarde onder de 0,4 mg/ml zou zitten mocht hij gaan. Om 16.00 uur kwam de dokter binnen en bracht ze het slechte nieuws dat Mike nog een dag moest blijven. Zijn waardes zaten nog op 0,9 mg/ml. Dat is dus veel te hoog. Aan de ene kant houd je er wel rekening mee maar aan de andere kant is het toch een teleurstelling. Je hoopt dat je terug kan naar je gezin en dat je weer lekker in je eigen bed kan slapen. Maar helaas... Gelukkig wordt er in het zuiderziekenhuis heel goed voor ons gezorgt en zijn de zusters heel erg lief voor ons. Dus we bleven... Na de 3e ontzettende klote nacht met constant wakker worden en heel slecht slapen hadden ik en Mike het wel gehad. We kregen een lekker ontbijt en daarna zijn we ons gaan douchen en aankleden. We zijn lekker naar de speelkamer gegaan en hebben daar wat rondgehangen en zitten kletsen, spelletjes doen etc. Toen de speelkamer dicht ging om half 12 zijn we naar de kamer gegaan. Mike kreeg zijn eten en toen ben ik even een broodje gaan halen en een sigaretje gaan roken. Ik wil net naar Mike gaan kom ik Rene tegen. (een collega van Stefan) Ik ben even gezellig met hem meegelopen naar het mortuarium. Ik ben en blijf nieuwsgierig he. Ik heb nog even staan kletsen en ben weer naar Mike terug gegaan. Na het eten zijn we samen even gaan tukken. Toen de speelkamer weer open ging zijn we daar maar weer gaan zitten. Tja wat moet je anders. Ik heb alle spikkels op het plafond al geteld. En alle vlekken op de lamellen zitten ook in mijn hoofd. Om half 4 komt de dokter de speelkamer binnen. Hey mike hoor ik....Ik heb goed nieuws voor je. Je mag naar huis. Je MTX waarde is 0,13. Dus doeiiii
Mike springt op en vraagt aan mij of hij papa mag bellen om het goede nieuws te vertellen.
Mike pakt zijn telefoon en gaat Steef bellen. Hij straalde gewoon. Hey papa ik heb goed nieuws... kom je me halen???
We hebben in no-time de tassen ingepakt en zijn lekker huiswaarts gegaan.
Nu aan het eind van het weekend zijn we wel weer redelijk tot rust gekomen. (de zaterdag heb ik tot 11.30 uur geslapen)
Mike begint nu wel probleempjes te krijgen. Zijn keel gaat pijn doen en het eten gaat iets moeilijker. We wisten dat dit kan gebeuren dus we hopen maar dat het een beetje mee gaat vallen voor hem.
Chelsea is weer helemaal blij dat we er zijn en we mogen niet meer weg gaan. Ik heb gezegt dat we volgende week alweer weg moeten maar dat we voorlopig nog even thuis zijn als alles goed gaat.
Dus zij is ook weer tevreden. Ze slaapt weer bij Mike op de kamer want ze moet weer op hem letten. (tijdens de opname heeft ze in haar eigen bedje geslapen) Laat haar maar gaan.
We zitten nu nog met spanning te wachten op de uitslag van de testen die gedaan zijn. We hadden gehoopt dat we die afgelopen dinsdag zouden krijgen maar helaas... Nu is het deze week of volgende week dinsdag als we weer voor zijn keuring en opname gaan. We zijn zo benieuwd in welke risico groep hij terecht komt... Dan weten we ook wat de overlevingskansen van ons jochie zijn en wat voor behandelingen er nog gaan volgen. Als ik iets meer weet laat ik het weten.