Een hersenspinsel... de Storm

Vanavond lag ik te denken in mijn bed (in het ziekenhuis is het 's avonds saai)en ik voelde inspiratie om het volgende op papier te zetten en met jullie te delen.


De storm

Ik zie ons nog liggen met zijn 4-tjes
heerlijk achterover liggend in het gras
badend in de heerlijke warme zonnestralen
luisterend naar de zingende vogels
Heerlijk ons leventje leidend als een mooie zomerdag

tot ineens die dag in december de storm begon
de storm die nu al 9 maanden ons gezin teistert
de donkere wolken kwamen en zijn niet meer weggeweest.
De eeuwig blazende wind die ons van alle kanten belaagt
en uit evenwicht probeert te brengen.
De wolken van wanhoop en angst
De hoge golven waarin je dreigt te verdrinken
De eeuwig vallende regen die maar blijft komen uit onze ogen in de vorm van tranen
De ijzige kou die je voelt als je weer eens niet begrepen wordt
of als mensen weer eens dingen doen of zeggen die niet te begrijpen zijn
De schrale wind die ervoor zorgt dat je zenuwen aan de oppervlakte komen
en bijna alles pijn doet.

De meeste stormen krijgen een mooie naam in de meteorologie
De storm van ons heeft de naam Leukemie gekregen

Toch breekt de zon zo af en toe door de wolken van wanhoop en angst.
Dan kleurt de wereld toch weer even mooi en groen
een zonnestraaltje wat ons toch weer even raakt
Gevoelens verdiepen zich
en de grens tussen verdriet en geluk wordt flinterdun.
Oppervlakkigheid van alle dagelijkse dingen heeft plaatsgemaakt
voor een intensere kijk naar de kleine
-voor vele mensen onzichtbare- dingen.
Even kunnen we weer genieten van de vogels
en hun gezang.

De wereld draait door
Het wordt zomer
maar boven ons huis blijft de storm loeien
dezelfde storm die in december 2009 opstak
vele mensen denken dat de storm bij ons geluwt is
en dat er nog een licht briesje waait
Sommigen zijn bang om onze storm te trotseren
Misschien bang dat ze nat worden
of dat ze omver geblazen worden
Sommige mensen denken dat we in een ivoren toren opgesloten zitten
waar ze niet bij durven/kunnen komen

Ik weet het niet... wat ik wel weet...
Wij blijven onze storm trotseren
rechtop leunend in de wind
komen wij vooruit... hoe dan ook

Pas later als onze storm is geluwt
gaan wij weer achterover liggen op het gras
in de hoop weer een mooie zomerdag te mogen beleven
Dit maal zullen er nog enige wolken zijn
die niet meer weg zullen trekken
Dit is de schade die onze storm, genaamd leukemie, veroorzaakt heeft
Nee... aan onze hemel zullen zeker wolken blijven hangen.
Niets is meer als toen...
toen we nog onbezorgt konden genieten van de mooie zomerdag

maar als de wind weer geluwt is
en de golven weer gewoon rimpels in het water geworden zijn...
wordt het bij ons ook weer zomer.
al moeten we emigreren...
Zomer zal het worden!!