weer een extra nachtje ziekenhuis

Daar ben ik weer met onze belevenissen.
We mochten nog een extra nachtje blijven in het zuiderziekenhuis.
Heerlijk zeg... nog een slapeloze nacht met piepende pompen, (hele lieve) zusters die ´s nachts tig keer je kamer in komen (wat overigens wel goed is hoor) een zoon die tig keer moet plassen omdat hij veel vocht toegedient krijgt en een rotbed wat eigenlijk niet lekker slaapt. Als je dan net een uurtje of 2 ligt te slapen gaat de deur open om 7.45 uur en hoor je GOEDEMORGEN... Wat wil je eten. Pfffffffffffffffff
Ken je dat liedje van Michael Jackson... Just leave me alone!!! Dat wil je dan gaan zingen.
Zo... dat ben ik weer kwijt en dat was even heerlijk sarcastisch. Moet ook kunnen zo af en toe.
Nu weer over tot de orde van de dag.
We moeten dus nog een nacht blijven... En gelukkig maar want ik moet er niet aan denken dat er thuis iets gebeurt. Ik zit hier liever een week langer totdat alles veilig is om het ziekenhuis te verlaten dan dat we naar huis gaan en grote problemen met Mike zijn nieren en lever gaan krijgen. Net als de vorige keer waren de waardes van de chemo in zijn bloed te hoog. Dit keer maar 0,1 mg-ml maar toch. We hebben goede hoop dat we morgen wel huiswaards mogen.
We hebben ons hier best wel vermaakt. Hele lieve vrienden van mijn schoonouders zijn langs geweest en Mike zijn beste vriendje kwam nog even spelen woensdagmiddag. Daar knapt Mike altijd van op. Heerlijk om dat te zien. Het joch bloeit altijd helemaal op als Youry bij hem langs komt. Verder krijgen we natuurlijk de nodige telefoontjes en in de avonden het bezoek van mijn schoonouders, zwager, mijn mannetje en mijn prinsesje. Gelukkig heeft zij er iets minder moeite mee dat we weg zijn dan de vorige keer. pfff dat is een pak van mijn hart. Het meest vervelende vind ik de avonden. De meeste ouders liggen al om 8 uur op hun bed en ik zit hier dan maar wat. Dan ga je wat zoeken he... Ik heb al heel wat gesprekken gevoerd in de rookschuur. Gisteravond heb ik even heerlijk met de zusters zitten kleppen. En vanavond heb ik even met een moeder zitten kletsen. toevallig heeft haar kindje ook leukemie. Dan kun je toch weer wat meer kwijt dan dat je normaal doet.
Deze moeder weet precies wat ik bedoel als ik het over bepaalde zaken heb. Zij weet wat ik voel en andersom. Dat is ook wel eens fijn moet ik zeggen. Ik kan wel aan mensen proberen uit te leggen wat er gebeurt als je kind leukemie heeft maar (gelukkig) begrijpen ze niet helemaal wat ik bedoel. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik blij ben dat Mike zijn chemo godzijdank weer gestart wordt omdat zijn bloedwaardes weer goed hersteld zijn... dan wordt ik heel vaak aangekeken met een blik van `Hoe kun je daar blij om zijn` Spoor jij wel!! Tja hoe leg je zoiets uit! En zo kan ik legio voorbeelden aandragen. Maar goed... zo af en toe is het wel eens fijn om met iemand te praten die weet wat je bedoeld. Uiteraard bespreek ik dit soort dingen met Steef ook maar met een ander is het toch weer anders toch!
Hoe is het nu met Mike....
Mike is erg moe en bleek. Je ziet het aan zijn koppie hoe vermoeid hij dit keer is. Het zal nog wel erger worden ben ik bang. Verder is hij tot nu toe vrij vrolijk en monter. Maar goed.. over een paar dagen gaat de ellende weer beginnen. Dan heeft die chemo zich heerlijk genesteld in zijn lijfje en gaat het goed werken. Ik hoop voor hem dat het dit keer meevalt met de blaren en de keelpijn.

Ik ga maar weer eens wachten op de zuster want de pompen gingen alweer piepen.
Daarna ga ik nog maar even roken en proberen te slapen en dromen van mijn gezinnetje wat hopelijk morgen weer bij elkaar is! (althans dat hoop ik dan maar)