updatevan de afgelopen dagen

We hebben weer heel wat meegemaakt hier in het Sophia. Zowel leuke als minder leuke dingen. Sinds maandag ligt Mike 24 uur per dag aan de zuurstof. Hij heeft het te benauwd om zonder te kunnen. Er zijn weer verschillende rontgenfoto's gemaakt en ook een ct scan. Op de uitslag van de ct scan zitten we nu nog te wachten. Deze moet nog beoordeeld worden door de radioloog. De kweken van het bloed en het longvocht lijken niets op te leveren (gelukkig) Maar ja... wat is het dan?? Dat weten ze hier dus nog steeds niet. Ze snappen niet waar dit allemaal vandaan komt.
Allemaal heel fijn... niet dus.
Gisteren zijn ze dan toch gestart met vochtafdrijvende medicatie. Eigenlijk kan dit niet omdat dan het zout in Mike zijn bloed weer afneemt. Als dit te laag wordt dan wordt de kans dat er weer een epeleptische aanval plaats vind vrij groot. Het is dus oppassen geblazen. Vanochtend is de catheter verwijdert en nu gaan we hopen en afwachten of Mike zelfstandig kan gaan plassen. Er is nog getest of meneer zonder de zuurstof kan maar ook dat is nog niet het geval. Ondertussen is er behoorlijk wat vocht afgedreven en begint zijn lichaam weer iets normalere proporties aan te nemen. Afwachten maar weer. Zo dit was de medische kant van het verhaal.
Nu de andere kant. We hebben nieuwe buren!!
Denzel en Joyce zijn verhuist naar de kamer naast de onze. Dat is een stuk gezelliger nu. Ik moet zeggen dat ik het wel fijn vind om een maatje hier te hebben die eigenlijk net zo prettig gestoord is als ikzelf. Heerlijk. En aan een half woord tegen elkaar hebben we genoeg. We zitten beiden in deze kl*te situatie en we weten van elkaar wat de ander voelt. Je kan gewoon je ding zeggen zonder rekening te hoeven houden met wat je zegt. Veel mensen die niet in deze situatie zitten kunnen niet begrijpen wat wij doormaken (gelukkig voor hen) Wij leven in een totaal andere wereld dan de buitenwereld. In mijn wereld ben je blij als een chemo gegeven mag worden, dat een hb 5.1 is, en dat de weerstandswaardes 2 zijn. Onbegrijpelijk voor een buitenstaander want... hoe kun je blij zijn met een chemo??? een hb van 5.1 is toch zware bloedarmoede?? en de weerstandswaarde is 2 dat is toch laag??? ja dat klopt allemaal maar voor ons betekent het dat we niet mogen klagen en dat voor ons het redelijk goed gaat. Maar ja... hoe leg je dit uit aan iemand die niet in deze situatie zit en het wel wil begrijpen maar het (godzijdank) niet kan?
Verder hebben we het nederlands elftal gezamelijk zitten kijken op de grote zaal hier. Er waren zelfs zusters die er speciaal voor terug kwamen. Dat is toch top!
We hebben nog visitie gehad van het maaststad ziekenhuis. Een zuster en iemand van de speelkamer daar kwamen even op bezoek!!!! Dat is helemaal geweldig. Meiden... zo ontzettend lief!!!!!! En bedankt voor de cadeautjes en de lieve kaart.
Verder zijn Youry en Peggy nog langs geweest en uiteraard mijn schoonouders, Michel en last but not least mijn lieve mannetje en super dochter.
Verder zie en hoor je hier dingen waar je heel erg verdrietig van wordt. Sommige dingen en mensen raken je gewoon. Je probeert het contact met meeste mensen heel oppervlakkig te houden omdat je al die extra bagage gewoonweg er niet bij kan hebben. Maar sommige mensen raken je en daar klikt het gewoon mee. De ellende die zij meemaken raakt jou ook en dat laat je dichtbij komen. Zo hebben wij dat met Denzel, Bradley en Djemo en uiteraard de bijbehorende familie. Hun leed wordt ook een beetje jouw leed en hun vreugde wordt ook een beetje die van jou. Gister weer een klote tegenslag gehoord met een van hen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Zonder al teveel in detail te gaan wil ik toch zeggen dat ik hoop dat alles goed komt! Blijf hopen jongens!! Wij hopen mee! En moge het vliegtuig vrijdag jullie meenemen. Het is jullie zo ontzettend gegunt.
(degene voor wie dit bestemd is begrijpt het wel.)

We moeten maar weer kijken wat vandaag ons brengen gaat en hoe we deze dag weer overleven.