de afgelopen week

Ik zal proberen om het hele verhaal te vertellen vanaf de vorige keer. De zware pijnstillers (broertje van de morfine) hebben goed hun werk gedaan en Mike voelde zich veel beter. Na een aantal dagen knapte hij weer op ging het redelijk.
Met mij dus helemaal niet. Toen bij Mike het ergste achter de rug was ben ik helemaal ingestort. Alle spanning kwam er in 1 keer uit. Helaas was dit op mijn werk. Dat vind ik toch wel iets minder maar goed. Het zij zo. Ik heb de hele avond lopen huilen en praten met mijn lieve collega's Mo en Yvonne. Ik zat er compleet doorheen. Maar ja... die spanning moet er nu eenmaal uit. Het werkt nou eenmaal op deze manier... Als je nodig bent sta je er.... en als de rust weer wederkeert dan ben jij aan de beurt. Het begint tegenwoordig een beetje een cirkel te worden waar je bijna niet uit komt. Mike krijgt zijn chemo en wordt ziek, wij staan er... Mike voelt zich beter en wij hebben het zwaar. Aangezien Mike elke week chemo krijgt blijf je in dat cirkeltje hangen en draaien. Maar goed... we moeten er doorheen en dat cirkeltje zien te doorbreken en door te lopen. Op dit moment zijn er bij mij verschillende factoren die niet echt meewerken. Op mijn werk is op dit moment een reorganisatie aan de gang... dit levert de nodige spanningen op de werkvloer. Op de een of andere manier kan ik me er niet voor afsluiten en pik ik die spanning mee. Verder moet ik ook nog afwachten of ik straks nog een baan heb. Donderdagavond a.s. heb ik een gesprek waarin ik krijg te horen wat er gaat gebeuren. Dus ook dat levert spanning op.
We gaan het allemaal zien.
weer even over iets anders.....
Afgelopen donderdag moest Mike naar het ziekenhuis. Hij kreeg 2 kuren. een infuus en een capsule. (deze capsules krijgt hij gedurende 2 weken en dan weer een week niet en zo gaat dat door) Bij deze kuur bestond het gevaar dat hij allergisch zou reageren. Gelukkig is dit niet gebeurt. Het scheelt ons heel veel ritjes naar het ziekenhuis voor de vervangende kuur. (3 a 4 x per week) Nu is er niet de zekerheid dat hij niet alnog allergisch wordt maar de grootste kans was bij deze kuur. Van deze kuur heeft hij eigenlijk vrij weinig last. Hij is alleen behoorlijk misselijk. Dus dat zag er rustig uit. Tot Chelsea met koorts begon. En ja hoor.... op zaterdagochtend had ze 39,7 koorts. Verschrikkelijk rode keel. Of te wel een keelontsteking. pffffff ook dat nog. Ik ben met haar naar de huisartsenpost gegaan want een keelontsteking kan wel gevaren opleveren voor Mike. Ze had inderdaad een keelontsteking vooral haar amandelen. Maar kreeg geen kuur. Na een paar dagen ging het wel weer. Ze is de woensdag weer naar school geweest en dezelfde middag kreeg ze weer hoge koorts. En ja hoor weer een keelontsteking. Om gek van te worden. Dit keer kreeg ze wel een kuur van mijn eigen huisarts. Hij heeft hem telefonisch voorgeschreven en nu moet ik as vrijdag met haar voor controle. Het zal wel de kno arts worden want ze heeft regelmatig keelontstekingen. Voor haar zou het beter zijn. Dit is ook zo vervelend voor haar.
Gelukkig is zij ook weer wat beter en voelt ze zich weer wat prettig.
Afgelopen vrijdag zijn we naar de night at the zoo geweest. Daar waren onze vrienden Claudia en Ot uit het Sophia ook. We zijn met zijn allen de dierentuin doorgeweest. Het was ontzettend leuk en gezellig. We hebben met zijn allen heerlijk genoten. Vooral de kinderen. En als de kinderen genieten dan doe je dat als ouder ook.

In het Sophia hebben wij mensen leren kennen. We zijn in totaal met 4 gezinnen die elkaar regelmatig spreken en zien. Afgelopen donderdag kregen we te horen dat een jongetje van 7 helaas uitbehandeld is. Dit jongetje heeft een andere soort leukemie en ging redelijk goed. Er gaan een aantal dingen fout en nu... Zijn enige kans is een experimentele behandeling. En die kans is zeer klein. Verschrikkelijk gewoon. De vrijdag hierop kregen we te horen dat bij de andere jongen een hersenvliesontsteking geconstateerd is. Deze jongen had zeer binnenkort voor beenmergtransplantatie gemoeten. Dit gaat dus niet door. Hij moet voor zowel de leukemie als de hersenvliesontsteking behandeld worden. Een combinatie die uiteraard niet samengaat. De chemo moet doorgaan maar dat kan eigenlijk niet want dat kan niet ivm met die hersenvliesontsteking. en vice versa. Nu zijn ze aan het zoeken naar oplossingen. Voor beide gezinnen een tragedie die zo ontzettend bizar is.
Voor ons is het een brute gewaarwording. Bij 2 van de in totaal 4 gezinnen waarmee wij contact hebben is het fout aan het gaan. Dat is heel eng kan ik je zeggen. Je wordt weer even met je neus op de feiten gedrukt en het wordt even heel duidelijk dat het allemaal niet vanzelfsprekend is dat alles goed gaat. Ongeacht het voorspelde overlevingspercentage. Je wordt deze berichten echt wel even bang. In zón mate dat ik er gewoon nachtmerries van ga krijgen. Ik hoop dat het voor die jongens toch goed komt en dat het met Mike goed mag blijven gaan... want zo zie je maar dat niets vanzelfsprekend is.
Oke dat was alle ellende.... Nu nog even goed nieuws. Gisteren kregen we een email van Villa Pardoes. We mogen een week vakantie komen vieren daar. We moeten even overleggen in het ziekenhuis of augustus kan en mag en dan mogen we in die periode daar naar toe. Het zou heel leuk zijn voor de kinderen als we daar toch nog een weekje vakantie kunnen vieren. Het schijnt daar helemaal geweldig te zijn. Dus echt hardstikke leuk!!

Komende donderdag gaan we weer naar het Sophia voor controles en chemo. Dit keer is het weer de chemo waar Mike de vorige keer zo'n last van had. We hopen dat het dit keer mee gaat vallen voor hem en dat hij niet weer zoveel pijn gaat krijgen. De tijd zal het uitwijzen.

zo dit was het verhaal van afgelopen week. Het is weer een heel lang verhaal geworden. En waarschijnlijk ben ik zelfs de helft vergeten te vertellen. Ik zit er aan te denken om het blog op www.kanjermichael.waarbenjij.nu (bijna) dagelijks te gaan bijhouden en dan eens per week of 2 weken alles naar hyves te kopieren. Het scheelt me veel tijd.

Nou ik sluit maar weer af met de woorden...
Michael, Chelsea en Stefan... Jullie zijn mijn alles en ik ben super trots op jullie!! Love u