dag 3 sophia kinderziekenhuis

Wat hebben we vandaag weer allemaal beleefd...
Tja zoveel... vannacht 3 x mijn bed uitgekomen om Mike te laten plassen... een aantal keertjes een zuster naast mijn bed gehad om Mike te doen en mij ff wakker te maken om te vertellen wat ze gaan doen. (heel fijn trouwens... je zult half wakker worden en iemand gebogen te zien staan over je kind... wie weet wat je doet) Verder heb ik de afgelopen 2 nachten beter geslapen dan in de 1,5 week hiervoor. Terwijl eigenlijk het nieuws wat we gekregen hebben veel slechter was. Ik heb hier ook even over gesproken met de zuster en die gaf ook aan dat ik Mike meer overgeef omdat hij nu op de beste plek is waar hij nu kan zijn. Hier wordt op hem gelet dus ik kan hem uit handen geven. Daar zit best wat in dus dat kan de uitleg zijn. Het maakt me ook niet uit... Wat ik wel weet is dat de dagen voorbij vliegen en dat ik weet dat mijn ventje in goede handen is. Ze gaan hier zo ontzettend goed met kinderen om!! Ze leren hem van alles... Hoe hij zijn angst kan ombuigen in moed, hoe hij pijn wegzucht, Hoe hij medicijnen zelf kan toedienen via zijn sonde (heeft hij helemaal zelf gedaan... stoer hé) Maar wat hij ook leert en daar ben ik dan weer wat minder gecharmeerd van..... hoe hij misbruik maakt van de zusters. Niet normaal zeg... hij drukt op de zusterknop (terwijl ik niet kijk) de zuster komt na een poosje... Ik kijk en hoor hem zeggen:"Zuster Ik heb last van mijn keel. Mag ik misschien een ijsje?" Tuurlijk manneke ik kom zo terug hoor... is het antwoord. En ja hoor daar komt die zuster weer met een ijsje. Verder geeft ze hem dus een recept waar op staat dat hij dus gewoon 3x daags een ijsje moet eten!! zou je hem niet!! Dus de zuster wil weer weglopen, roept hij er nog doodleuk achteraan... oh ja... mijn kussen ligt niet goed wil jij hem even opkloppen??? Dus ik zeg:" Mike!! daar zijn ze niet voor hoor" Joh geeft niet hoor ik doe het graag zegt die zuster... ze geeft mij een vette knipoog en staat doodleuk zijn kussens op kloppen. En glunderen dat het ventje deed zeg!
We hebben ons rot gelachen. Ook dit moet doorgaan toch! Even later toen ook Steef en Chelsea kwamen hebben broer en zus heerlijk op het bed spelletjes zitten spelen en samen zitten kletsen. Dat was een genot om naar te kijken.
Toen kwam de zuster binnen met de laatste uitslagen. Ze kwam vertellen dat de prednison kuur goed aanslaat en dat hij er goed op reageert. Er zijn al heel wat leukemiecellen afgevoerd. Je ziet ook de bulten afnemen. Dat is gelukkig weer een keertje iets positiefs. We hebben nog een ontzettend lange weg te gaan maar we gaan er helemaal voor. Al met al was het een goede dag... voor zover je daar over kunt spreken natuurlijk. Maar in onze belevingswereld is elke dag een goede dag als er maar een sprankje positiviteit in te vinden is.
Verder beginnen de kaartjes binnen te komen!
Jongens alvast heel erg bedankt. We hebben de kaarten die thuis gekomen zijn ook hier opgehangen en er hangen nu al bijna 20 kaarten! Hij glunderde helemaal toen we ze aan het ophangen waren. Jeetje, zei hij.. dat er zoveel mensen mij kaartjes sturen vind ik tof! Hij vond het helemaal geweldig. Dus voor iedereen die een kaartje stuurt of al gestuurd heeft.... Het doet ons manneke goed! Dat is heel duidelijk. Verder krijg ik van veel mensen de opmerking dat ik dit hele verhaal goed kan omschrijven. Wat jullie lezen is mijn pure gevoel... niets meer en niets minder. Ik zit hier op een stretcher naast mijn zoon die nu ligt te slapen, heerlijk met mijn kussen in mijn rug tegen een kastje aan met de laptop op schoot. Ik laat de woorden via mijn vingers eruit komen. Dit is voor mij net als praten. Dus ik vind het helemaal niet knap... dit is voor mij normaal. Maar toch bedankt. Ik "praat" alles van me af... en put kracht uit jullie reacties. dus ik sla 2 vliegen in 1 klap. (dus ook nog een beetje eigenbelang)